Cassandra Clare - Mechaniczny ksiażę

 Autor: Cassandra Clare

Tytuł:Mechaniczny książę

Wydawnictwo: Mag

Liczba stron: 493

Moja ocena: 10/10

Cassandra Clare serią Dary Anioła zdobyła miliony fanów na świecie. Diabelne Maszyny to trylogia będąca jej prequelem, akcja toczy się tam w czasach wiktoriańskiego Londynu.

Theresa Gray już od jakiegoś czasu przebywa w Londynie, w Instytucie Nocnych Łowców - wojowników, którzy są półaniołami - półludźmi i walczą z demonami. Dziewczyna powoli zaczyna zdobywać tam przyjaciół, szczególnym wsparciem jest dla niej ciepły i miły James Carstairs, za to stara się trzymać z daleka od autodestrukcyjnego Will'a Herondale'a. Mimo to za każdym razem, gdy go widzi krew szybciej płynie w jej żyłach... Jednocześnie zmaga się z odpowiedzą na pytania, kim jest i dlaczego się urodziła.

Obecne wydarzenia nie nastrajają pozytywnie. Charlotte Branwell grozi odsunięcie od kierowania Instytutem, a Nocnym Łowcom zagraża Mistrz Mortmain wraz ze swoją mechaniczną armią...

Pierwsza część pt. "Mechaniczny anioł" w takim stopniu mnie pochłonęła, że stanowczo stwierdziłam, iż niemożliwe jest, aby kontynuacja jeszcze bardziej mnie oczarowała. Myliłam się. W momencie, gdy zaczęłam czytać "Mechanicznego księcia" cały otaczający mnie zewnętrzny świat przestał mieć dla mnie jakiekolwiek znaczenie. Cassandra Clare to prawdziwa mistrzyni w kreowaniu fantastycznych światów. Jej koncepcja Nocnych Łowców, Podziemnych, Przyziemnych... to wszystko jest tak precyzyjnie dopracowane, że nie pozostaje nam, fanom tej autorki, nic innego jak zachwycanie się nad jej dziełami. 

Zanim sięgnęłam do trylogię Diabelne Maszyny stanowczo sobie powiedziałam, że nieważne jak świetna by ta seria nie była - Dary Anioła i tak będą moim numerem jeden. To przede wszystkim nie tylko przez umiejętności pisarskie Cassandry Clare, ale także i przez mój ogromny sentyment do książek tej autorki. Bez obawy mogę powiedzieć, że to ona sprawiła, iż pokochałam czytanie. Po przeczytaniu "Mechanicznego księcia" zaczęłam się wahać. Może nie powinnam porównywać tych serii, bo pomimo tego, że są umieszczone w świecie Nocnych Łowców, to wciąż oddzielne, inne od siebie historie. Nie sposób jednak uniknąć porównań. Diabelne Maszyny mają w sobie tą wyjątkowość, której Dary Anioła nie posiadają: są umieszczone w przeszłości, odległych nam czasach, do których możemy wracać jedynie dzięki książkom czy filmom. Niesamowite jest poczuć klimat wiktoriańskiego Londynu i generalnie rzecz ujmując tamtych czasów. Te piękne stroje, zachowania bohaterów charakterystyczne dla tamtego okresu. To po prostu magiczne.

Warsztat Cassandry Clare jest lekki, barwny i absorbujący, czyli dokładnie taki, jaki lubię. Dialogi w wydaniu tej pisarki są ciekawe, a nie sztuczne czy wymuszone, kipią wręcz realnością, życiem i oczywiście typowym dla autorki poczuciem humoru. Całkowicie urzekły mnie słowne potyczki Willa i Tessy, szczególnie te, gdy oboje cytują poezję, a takich momentów jest wiele. Pani Clare ma świetną umiejętność kreowania bohaterów. Są oni pełnokrwiści i barwni, a ich życiorys jest tak przedstawiony, że czytelnik chwilami sam nie wie, kto jest dobry, a kto zły. Postaci w jej wydaniu są niejednoznaczne, mają drugie dno. Spójrzmy na Willa, którego bez oporów przyrównywałam w recenzji pierwszej części tej serii do Jace'a Wayland'a, bohatera, którego wszyscy świetnie znamy z Darów Anioła. Teraz mam takie opory. To jednocześnie inne od siebie postaci, ale które mają dużo ze sobą wspólnego. W "Mechanicznym księciu" odkrywamy kolejne warstwy jego zagadkowej osobowości. James oraz William są parabatai i razem tworzą diabelnie dobry kontrast, dobry i ciepły James hamuje sarkastycznego i destrukcyjnego Willa, czyniąc go mniej surowszym. Tessa również zabłysnęła w tym tomie. Cassandra Clare pokazała, że panna Gray wcale nie przypomina Clarissy Fray. To dwie oddzielne osobowości, nie tylko oddzielone od siebie innymi czasami. Tessa nie ma wojowniczej duszy jak Clary, za to nie brak jej łagodności.

"Mechaniczny książę" dosłownie wgniótł mnie w fotel i udowodnił, jak genialna jest Cassandra Clare w tym co robi. Ta książka wzbudziła we mnie wiele emocji: radość, smutek, rozpacz, szok... Cała szeroka gama uczuć. Na mojej półce stoi już ostatnia, finałowa część, "Mechaniczna księżniczka" i z jednej strony nie mogę sie doczekać jej przeczytania, a z drugiej obawiam się, jaka emocjonalna huśtawka mnie tam spotka.

"Przez książki czułem, że nie jestem zupełnie samotny. Mogły być ze mną szczere, ja z nimi też."

WYZWANIA: CZYTAM FANTASTYKĘ 2014.