It's my life!

Ostatnio zaczęłam dużo się zastanawiać nad wieloma rzeczami (powiało grozą). Tak działa nadmiar wolnego czasu. Jedną z tych rzeczy jest fakt, jak bardzo polegamy na opiniach innych ludzi i jak często staramy się im przypodobać. Chcąc nie chcąc, też jestem taką osobą. Zdaję sobie sprawę, jakie to jest głupie.Patrzę na to ja, jak żyją inni i - o litości - myślę sobie, jak w porównaniu z nimi blado wypada moja nijaka egzystencja. Bo przecież wiem, że nie jestem rozrywkowa. Prawie w ogóle nie piję alkoholu, lubię siedzieć i całymi godzinami czytać lub oglądać seriale, i w ogóle jestem jakimś ewenementem w społeczeństwie, dziwną aspołeczną istotką, która ma swój własny świat i co lepsze - ten swój świat lubi. Ale czasami tak dochodzi do mnie myśl, że wiem, co myślą o mnie inni. I mam się tym nie przejmować, ale jak to ja - przejmuję się. Myślę sobie: ja naprawdę jestem jakąś dziwną osobą. Ludzie mi mówią: zmienisz się, ja się zmieniłam, z tego się wyrasta, a ja sobie myślę: mam dziewiętnaście lat i nie zanosi się na to, abym się zmieniła. A jak ktoś tego nie akceptuje, to ja wcale w swoim życiu takich osób nie potrzebuje. Osób, które wyzwalają we mnie same negatywne emocje i odczucia, które sprawiają, że czuję się źle będąc sobą i nikogo nie udając. I tym samym rodzi się kolejna istotna rzecz, o której też chciałabym wspomnieć. Właśnie fakt, że ktoś może uznać nas za dziwnych, boimy się odrzucenia i w efekcie udajemy kogoś kim nie jesteśmy. Sztuczne, wymuszone uśmiechy i wzruszanie ramionami oraz usilne próby dopasowania się do społeczeństwa, aby przypadkiem od niego n i e o d s t a w a ć, bo jak to - ktoś jest inny. Może te moje wywody są bez sensu, ale jak tak patrzę na to, co obecnie się dzieje na świecie, to może jednak mają trochę sensu. Może jednak czasami warto przystać na chwilę i się zastanowić nad tym, że nie każdy na świecie jest dokładnie taki sam. Może ty sam oceniłeś kogoś zbyt pochopnie, czytelniku? Chciałabym, aby każdy był świadomy tego, że nasze życie jest naprawdę nasze i nie powinniśmy zwracać tak dużej uwagi na innych (co ja robię bardzo często, shame on me) albo wstydzić się tego, że nie jesteśmy tacy sami, jak reszta. Jesteś śmiały? To dobrze. Jesteś nieśmiały? To też dobrze. Pamiętajcie, ważne jest to, abyście akceptowali samych siebie i nie zwracali uwagi na opinie innych. 

Chyba jednak jestem dziwna, że wyskoczyłam z tym postem. :)

Miłego dnia!